Methodical Discussions Between Salafiyya and Theologians

İslâm düşünce tarihinde ortaya çıkan iç ve dış kaynaklı problemlerini, İslâm’ı savunmak adına çözüme kavuşturmak için farklı ilmi disiplinler çıkmıştır. Bu disiplinlerden her biri önemli fonksiyon icra etmekle beraber kullandıkları yöntem metotların olmasından dolayı bazen birbirine yönelik eleştirilerde bulunmuşlardır. bağlamda öncelikli olarak i‘tikādî konularda akla yer vermeyerek istidlal te’vîli reddeden Selefî ekol mensuplarının, aklı bilgi kaynağı kabul ederek te’vîl metoduna başvuran kelâmcıları, yöntemsel şiddetle eleştirip, Kelâmı gereksiz, zararlı bid‘at olduğunu iddia etmelerinden bahsedilebilir. 
 çalışmanın amacı, ile kelâmcılar arasında bir problem alanı olan akıl-nakil ilişkisi ele alınacaktır. Ayrıca buna bağlı mantık, istidlâl konularında iki ekolün ileri sürdüğü argümanları inceleyerek Kelâm metodunun meşruiyet sorununun olup olmadığı üzerinde durulacaktır. Sonuç Selefîyye’nin, sorgulamak geliştirdiği karşıtı söylemlerin ne kadar tutarlı olduğu, mantığı Kelâmla buluşturan Gazzâlî Selefiliği sistematize eden İbn Teymiyye'nin görüşleri üzerinden